بسم الله الرحمن الرحیم
پیامبر خدا صل الله علیه و آله فرمودند:
یا علی! هرگاه کسی از بندگان خدا به اندازه عمر نوح، که در میان قومش قیام کرد (نهصد و پنجاه سال ) به عبادت خدا پردازد و به مقدار کوه احد طلا داشته باشد و آن را در راه خدا انفاق کند و بر فرض، عمرش آن قدر طولانی گردد که بتواند هزار بار بیت خدا را با پای پیاده زیارت کند، سپس در میان صفا و مروه، به ناحق کشته شود، چنانچه ولایت تو را قبول نداشته باشد، بوی بهشت به مشام او نرسیده و داخل آن نمی گردد.
مناقب خوارزمی ص 28 - بحارالانوار ج 27 ص 194 ح 53
بسم الله الرحمن الرحیم
رسول خدا صل الله علیه و آله فرمودند:
ای سلمان! هر کس دخترم فاطمه علیها سلام را دوست بدارد، او در بهشت با من خواهد بود و چنانچه کسی او را به خشم آورد، جایگاهش آتش است.
یا سلمان! محبت فاطمه علیها سلام در صد جا اثر سودمند خواهد داشت، از آن جمله:
در حال مرگ و عالم قبر و میزان و محشر و صراط و در پای حساب اعمال...
فرائد سمطین ج 2 ص 67 ش 391
بسم الله الرحمن الرحیم
رسول الله صل الله علیه و آله:
اگر کسی خدا ا در میان « صفا و مروه » هزار سال و سپس هزار سال و آنگاه هزار سال عبادت کند، تا همچون مشک کهنه شود، اما محبت ما را نداشته باشد، خداوند او را به صورت در آتش می افکند...
بسم الله الرحمن الرحیم
امام باقر علیه السلام:
رسول خدا صل الله علیه و آله حرفی را از خدای تبارک و تعالی نیاموخت مگر اینکه آنرا به علی علیه السلام یاد داد و سپس به ما رسید.
کافی ج 1 ص 391
((قل لا اسئکم علیه اجرا الا المودة فى القربى ))
((احمد
بن حنبل )) در ((مناقب )) - ((حافظ ابن منذر)) - ((حافظ این ابى حاتم ))-
((حافظ طبرانى )) - ((حافظ ابن مردویه )) - ((واحدى مفسر)) - ((ثعلبى
مفسر)) - ((حافظ ابراهیم )) - ((بقوى مفسر)) - و ((فقیه ابن المغازلى )) از
((ابن عباس )) روایت مى کند که مى فرماید:
((لما نزلت هذه الایه ، قبل یا رسول الله من قرابنک ، هولاء الذین وجبت علینا مودتهم فقال ،: على و فاطمه وابناهما))
((بعد
از نزول این آیه از پیامبر اکرم (ص ) سؤ ال شد: خویشان نزدیک تو که مودت
آنان بر ما واجب است ، چه کسانى هستند؟ حضرت در جواب فرمود:
على (ع )، فاطمه (ع )، و دو فرزند آنها (حسن و حسین ع ).
((محب
الدین طبرى )) در ((ذخایر)) - ((زمخشرى )) در ((کشاف )) - ((حموینى )) -
در ((راید)) - ((نیشابورى )) در تفسیرش - ((ابن طلحه شافعى ))در ((مطالب
السئول )) - ((رازى )) در تفسیرش ) - ((ابوسعید)) در تفسیرش - ((ابوحیان ))
در تفسیرش - ((نسفى ))در تفسیرش - ((حافظ هیثمى )) در ((مجمع )) - ((ابن
صباغ مالکى )) در ((فصول )) - ((حافظ گنجى )) در ((کفایة الطالب )) - نیز
روایت مذکور را ذکر کرده اند.
((قسطلانى )) در ((المواهب اللدنیه )) مى فرماید:
((الزم
الله مودة قرباة کافة و بریته و فرض محبة جمله اهل بیته المعظم و ذریته .
فقال تعالى : قال لا اسالکم علیه اجرا الا المودة فى القربى ))
((خداى
تعالى مودت خویشان نزدیک پیامبر(ص ) را بر همگان واجب کرده است و درباره
وجوب محبت اهل بیت معظم حضرت رسول او ذریه اوست که خدا مى فرماید:
بگو
اى پیامبر، در مقابل انجام رسالتم از شما مزدى نمى خواهم به جز مودت خویشان
نزدیکم ، روایت مذکور را ((زرقانى )) در ((شرح المواهب )) - ((ابن حجر))
در ((صواعق )) - ((سیوطى )) در ((احاءالمیت )) و در ((اتحاف )) - ((شبلنجى
)) در ((نورالابصار)) - و ((صبان )) در ((اسعاف الراغبین )) ذکر کرده اند.
در این موضوع روایت دیگرى ((حافظ ابوعبدالله ملا))در سیره اش نقل کرده است که مى فرماید:
((آن رسول الله قال : آن الله جعل اجرى علیکم المودة فى اهل بیتى و انى سائلکم غدا عنهم )) .
((رسول
خدا فرمود: بدرستکیه خداى تعالى مزد (رسالتم ) را که بر عهده شماست مودت
خویشان نزدیکم قرار داده است ، و من در روز قیامت نسبت به این مودت از شما
بازخواست خواهم کرد، یعنى آنچه در روز قیامت همه در مقابل آن مسئول هستند،
عبارت از ولایت چهارده معصوم (ع ) است که از جمله ولایت حضرت صدیقه سلام
الله علیهاست .
در روایت دیگرى ((طبرى ))، و ((ابن عساکر))، و ((حاکم
حسکانى )) در ((شواهد التنزیل )) به چند طریق از ((ابى امامه باهلى )) نقل
کرده اند که حضرت پیغمبر اکرم صلى الله علیه وآله فرمود:
آن الله خلق
الانبیاء من اشجار شتى و خلقنى من شجرة واحدة ، فنا اصلها، و على فرعها و
فاطمة لقاحها، والحسن والحسین ثمرها تعلق بغصن من اعصانهانجى ،. و من زاع
عنها هوى ولو آن عبدا عبدالله بین الصفا و المروة الف عام ثم عام ثم الف
عام ثم لم یدرک صحبتنا، اکبه الله على منخریه فى النار ثم تلى : قل لا
اسالکم علیه اجرا الا المودة فى القربى ))
بدرستیکه خداى تعالى نهال
وجود پیامبر آن را متفاوت متفرق آفرید، ولى درخت وجود من را جداگانه ،
واحد، و منحصربفرد خلق فرمود. من خود استقلال دارم ، کسى در اصالت وجود من
شریک من نیست ، من اصل آن درختم ، على (سلام الله علیه )، ساقته آن ، فاطمه
(ع ) لقاح (مایه بارورى آن ) و حسن (ع ) و حسین (ع ) میوه هاى درخت وجود
من هستند، هر کس شاخه اى از شاخه هاى آن درخت را دستاویز خود کند نجات
یافته است و هر کس از آن دور شود به گمراهى افتد و اگر بنده اى از بندگان
خدا سه هزار سال بین صفا و مروه خدا را عبادت کند ولى صحبت ما پنج تن را
درک نکرده باشد خداى تعالى او را به رو در آتش افکند، سپس پیامبر اکرم (ص )
این آیه را تلاوت فرمود:
((قل لا اسالکم علیه اجرا الا المودة فى القربى ))
این مودت ، همان است که در آیه شریفه دیگر بنام ((حسنه )) عنوآن شده است که خداى مى فرماید:
((و من یفترف حسنه نزد له حسنا))
((هر کس حسنه اى را بدست آورد، ما (عاقبت ) بخیرى را براى او مى افزائیم )) که مراد از حسنه در اینجا مودت است .
چنان که ((احمد بن حنبل )) و ابوحاتم )) از ((ابن عباس ))روایت مى کنند که مراد از ((حسنه )) در آیه مذکور مودت آل محمد(ص ) است .
((حافظ ابوالشیخ ابن حبان )) در کتاب ((الثواب )) از ((واحدى )) روایتى از امیرالمؤ منین سلام الله علیه نقل مى کنند آن حضرت فرمود:
((فینا
آل حم آیه لا یحفظ مودتنا الا کل مومن ، ثم قرا امیرالمؤ منین سلام الله
علیه : قل لا اسالکم علیه اجرا الا المودة فى القربى ))
در قرآن آیه اى
است که درشان ما (آل حم ) است ، و مودت ما را نگهدارى نمى کند، مگر کسى که
مؤ من است . (یعنى هر کس مودت آل محمد(ص ) را محافظت نکند مؤ من نیست ، و
از او سلب ایمان مى شود) و سپس امیرالمؤ منین سلام الله علیه آیه :
((قل لا اسالکم علیه اجرا الا المودة فى القربى ))
را قرائت فرمود.
منبع: فاطمة الزهرا علیهاسلام تألیف علامه امینی
بسم الله الرحمن الرحیم
در صحیح بخاری، صحیح مسلم، سنن ابی داود و سنن ابن ماجه از انس بن مالک روایت کنند که گفت:
با رسول خدا صل الله علیه و آله وارد شدیم... ابراهیم در حال جان سپردن بود. چشمان پیامبر اشک ریزان شد، عبدالرحمان بن عوف گفت: ای رسول خدا! شما هم؟! فرمود: « پسر عوف! این رحمت است» سپس بر آن افزود و فرمود: [درست می بینی] «دیده گریان است و دل اندوهبار، ولی هرگز چیزی - جز آنچه که پروردگارمان را خشنود کند - بر زبان نیاوریم. ای ابراهیم! براستی که ما از جدایی تو اندوهگینیم».
صحیح مسلم ، جلد4 ، ص 1808، کتاب الصبیان. سنن ابی اود، جلد3، ص 193، بابا البکاء علی المت. سنن ابن ماجه، جلد1، ص507. صحیح بخاری، جلد1، ص158.